در ایران دوران رضاخان، طبقات اجتماعی به دولت وابسته بودند و هر چه طبقه اجتماعی جایگاه بالاتری داشت میزان وابستگی آن به دولت بیشتر بود.

به گزارش جنبش مقابله با رسانه‌های بیگانه، امپراتوری دروغ: «شعبان می‌آمد و مدرسه و برای نوچه‌هایش نمره می‌گرفت…» ماهنامه اندیشه پویا در شماره ۶۱ خود با علی نصیریان گفت‌وگو کرد. بخشی از این گفت‌وگو به سال‌های دور و دهه سی و چهل خورشیدی خاطراتی را از آن روزها برمی‌گردد. نصیریان درباره دیدار و برخوردش با «شعبان جعفری» مشهور به «شعبون بی‌مُخ» گفت: «شعبان جعفری را من از جوانی می‌شناختم. سر سه‌راه بوذرجمهری یک کله‌پزی بود که شعبان هر روز صبح آنجا صبحانه می‌خورد و من می‌دیدمش. یک سری از بچه‌لات‌های طرف‌های شهر نو و گمرک و مولوی هم توی مدرسه پیرنیا بودند ...

مقالی که هم‌اینک پیش روی شماست، تلاش دارد تا به کارکرد عملی منادیان این تئوری در تاریخ معاصر ایران بپردازد. امید آنکه تاریخ‌پژوهان و عموم علاقه‌مندان را مفید و مقبول آید.

به گزارش جنبش مقابله با رسانه‌های بیگانه، امپراتوری دروغ: مهرزاد بروجردی، کارشناس من‌وتو با اشاره به تشکیل مجلس تشریفاتی با فشار محمدرضاشاه در پیش از انقلاب اسلامی، مدعی شد سرکوب نهاد اصلی دموکراسی و مردم سالاری، تنها “یک مقدار” به قانون اساسی و دموکراسی در آن دوران ضربه زده است! دانلود انتهای پیام/جام نیوز

خباثت پهلوی‌ها و حالا پمپئوچی‌ها کوروش را در کشاکشی تعریف کرده که مانع احقاق حق تاریخی او می‌شود.

مجری شبکه ماهواره‌ای در برنامه‌ای که مصادف با سالروز تولد محمدرضا پهلوی روی آنتن میرفت سعی داشت در جهت مثبت جلوه دادن حکومت پهلوی برنامه را هدایت کند که با پاسخ‌های کارشناس برنامه علیه دیکتاتور مخلوع ایران مواجه شد.

به گزارش جنبش مقابله با رسانه‌های بیگانه، امپراتوری دروغ: یک فعال رسانه ای در صفحه شخصی خود در توییتر درباره توهین بحرینی ها به سرود ملی ایران نوشت: https://cdn.mashreghnews.ir/d/2019/10/15/0/2626116.mp4 دانلود انتهای پیام/مشرق

با تبدیل مجلس به نهادی فرمایشی، طبیعی است که وزرا نیز تنها به مجری اوامر شاهانه تبدیل شوند. رضاخان وزرای دلخواه خود را بدون مشکل انتخاب می‌کرد.

سامان‌دهی اجتماعی و فرهنگی رضاشاه برخاسته از تفکرات دیکتاتوری آمیخته با نوعی سرخوردگی و داشتن موضع انفعالی در قبال غرب بود که باعث می‌شد رضاشاه برای جبران عقب‌ماندگی کشور به اشتباه به دنبال نزدیکی ظاهری به غرب باشد و بخواهد با توجه به امور ظاهری، بستر‌های فرهنگی مناسب برای وحدت ملی را به وجود آورد.

رشوه همیشه مشکلی بزرگ بوده است، اما در ایران دوره‌ای هم بود که رشوه، مشکل نبود؛ یک «اصل» بود. پهلوی‌ها و دوستانشان مهم‌ترین رشوه‌گیرهای تاریخ ایران بودند و اسم رشوه را هم گذاشته بودند کمیسیون (حق معامله) یا پورسانتاژ (حق دلالی)!