رئیس بعدی ساواک، سرتیپ پاکروان بود که توسط آمریکایی‌ها در زمینه جنگ‌های روانی دوره دیده بود و شیوه کار ساواک را بر همین اساس قرار داد.

این عنصر اپوزیسیون به تازگی با اعتراف به قدرت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در صفحه شخصی خود نوشت: "سادگی و خام‌اندیشی است که فکر کنیم می‌توانیم سپاه را با خود همراه کنیم. این سپاه است که ما را بازی خواهی داد."

وزیر خارجه و آخرین سفیر رژیم شاهنشاهی ایران در مصاحبه‌ای به مناسبت ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی، عملکرد جمهوری اسلامی ایران را قابل تمجید توصیف کرد و گفت تصور گروه‌های برانداز برای تغییر نظام در ایران «خوش‌خیالی» است.

نهادهای اطلاعاتی خارجی به ویژه سیا که در دوران پیش از انقلاب در جامعه ایران رخنه کرده بودند، اسنادی را درباره وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ایران ثبت کرده‌اند که خواندن بخش‌هایی از آن‌ها خالی از لطف نیست.

شرح ماجرای شناسایی و دستگیری فردوست از زبان یکی از مسئولان رسیدگی به پرونده برای نخستین‌بار منتشر می‌شود.

شاید تاکنون در رسانه‌های غربی به بحث فساد دولتی در دوران حکومت ۵۳ ساله پهلوی‌ها بر ایران پرداخته نشده باشد اما محققان و نویسندگان خارجی در آثار خود به گسترده بودن فساد در دربار پهلوی اذعان کرده‌اند.

به گزارش جنبش مقابله با رسانه‌های بیگانه، امپراتوری دروغ: آمریکا همیشه چشمش به آب و خاک ایران بوده است و در بازه های مختلفی زمان تلاش کرده است تا سلطه خود در ایران را تثبیت کند اما انقلاب اسلامی تمامی محاسبات را برهم زده و دست آمریکا را برای همیشه از ایران کوتاه کرد. آمریکا برای جلوگیری از پیروزی انقلاب اسلامی از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و گزینه های مختلفی از جمله کودتا را روی میز گذاشت که آن هم بی نتیجه ماند. دانلود انتهای پیام/باشگاه خبرنگاران

بهبود معیشت مردم در زمان پهلوی ادعایی است که سالهاست مطرح می‌شود، اما بر اساس اسناد تاریخی اوضاع اقتصادی مردم در زمان شاه نابسامان بود.

در هفته‌های اخیر مقامات آمریکایی از برپایی اجلاسی در ورشو خبر دادند که یکی از موضوعات آن مقابله با فعالیت‌های ایران در منطقه است. در این مدت آمریکایی‌ها با کمک رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانه تلاش کردند این کنفرانس را مهم جلوه داده و آن را با کنفرانس گوادلوپ مقایسه کنند و ادعا نمایند که این کنفرانس می‌تواند آغازی بر پایان نظام جمهوری‌اسلامی باشد.

فرد هالیدی در کتاب دیکتاتوری و توسعه می‌نویسد: «سال ۱۹۷۴، کنترل ۸۵ درصد مؤسساتی که گردش سرمایه سالیانه آنها از ۱۰ میلیون ریال بیش‌تر بود، در کنترل ۴۵ خانواده بود».