امپراتوری دروغ جنبش مقابله با هژمونی رسانه‌ای غرب
اختصاصی – به گزارش جنبش مقابله با رسانه‌های بیگانه، امپراتوری دروغ: هفته‌ی گذشته صفحه دو بی‌بی‌سی فارسی مناظره‌ای را به مناسبت چهل سالگی انقلاب اسلامی ایران برگزار کرد. ظاهرا افرادی در این مناظره دعوت شده بودند که در مقابل جبهه ضد انقلاب از ایده های خود دفاع کنند ولی به دلایلی حاضر نشدند که از اعتبار خود خرج کنند و به جنگ رسانه ای دشمن کمک کنند.
یکی از این افراد دلشاد امامی یکی از تحلیل گران رسانه های فارسی زبان در کانادا است که در متنی جالب دلایل عدم حضور خود در شبکه متعلق به ملکه انگلیس را توضیح داده است.
وی در خصوص مشی تلویزیون بی بی سی و آنتن دادن این شبکه به جنگ طلبان ایران ساکن خارج می نویسد:” اشاره به «جنگ رسانه‌ای به مثابه جنگ شیمیایی»، یا کارکرد میز مناظره بی‌بی‌سی فارسی و خدمتش به پروژه‌ی ونزوئلا سازی ایران، نکته کلیدی بحث‌های علی علی‌زاده و علت عدم حضور وی در رسانه‌های فارسی زبان غربی در سالهای اخیر بوده است. نکته‌ای که بسیاری از شهروندان عادی، من جمله من، در این سالها با توجه به تجربه‌ی زیسته‌ی هرروزه‌مان، درک کرده‌ایم، درست می‌دانیم، و به اهمیت‌ش آگاهیم.”
وی با اشاره به نقد مجری این برنامه به عدم حضور امثال وی در مناظره می نویسد:”تعجب امروز خانم قاضی زاده در برنامه، بیشتر به نوعی «خود به خواب زدگی» آگاهانه یا ناخودآگاه می‌ماند. انگار که مجریان بی‌بی‌سی فارسی بخواهند دست کم در دنیای خودشان، از نقد همکاری با دستگاه جنگ و تحریم، با فرو کردن سرشان در برف، مصون بمانند.”
وی همچنین در خصوص رویکرد میهمانان این برنامه که همگی از یک قماش هستند و هدف واحدی به نام” تولید خشونت داخلی با مختل نمودن اعصاب مردم” دارند توضیح می دهد که سعید قاسمی نژاد برای شهروندان ایرانی مخاطب بی بی سی فارسی، پژوهشگر موجهی نیست که مکررا در این سالها توسط خانم قاضی زاده و هم‌کاران ایشان تبلیغ شده است، بلکه کارمند بنیاد دفاع از دموکراسی‌هاست که در خود آمریکای شمالی رسما به عنوان لابی نه فقط اسراییل که لابی حزب لیکود شناخته میشود. این بنیاد باید با توجه به نقش بسیار موثرش در برگردندان تهدید به جنگ به روی میز و معماری تحریم اقتصادی علیه ایران و تخریب برجام، دست کم خودش سالی دو بار«موضوع» برنامه‌ی صفحه‌ی دو می‌بود نه اینکه به ماسکهای ایرانی این موسسه هفته‌ای یک بار تریبون داده شود تا مستقیما افکار عمومی ایرانیان را مورد ترور رسانه‌ای قرار دهد.
وی در خصوص یکی دیگر از میهمانان این برنامه که مسیح علی نژاد است و سالهاست برای تحریم ملت ایران در آمریکا تلاش می کند می نویسد:” «کارکرد صفحه‌ی اینستاگرام» مسیح علینژاد مورد نقد بسیاری از ما در این سالها (نه امروز که عکس رسمی‌اش با پمپئو منتشر شده) بوده. از نظر ما وی مجری برنامه‌ی تبلت و کارمند رسمی تلویزیون دولت آمریکا، به تریبون بیشتری از شبکه‌ی من و تو و برنامه‌های مکررش در صدای آمریکا برای تبیین افکارش نیاز ندارد، بلکه نیازمند این است که خودش و ضربه‌ای که به روند گفتگوی اجتماعی در ایران میزند مرتباً «موضوع» برنامه‌ی صفحه دو باشد. به این دلیل ساده که مسیح علینژاد فاصله ی بین در آغوش کشیدن مریل استریپ (حامی سر سخت کلینتون) تا ایستادن کنار پمپئو و کابینه‌ی زن ستیز ترامپ را خیلی آسان طی کرده است و از این مسیر برای خود نردبان رشد و ترقی ساخته است. رشدی که برای فعالین حقوق زنان آمریکایی به هیچ عنوان اتفاق نمیافتد و هر رسانه منصفی این موضوع برایش ارزش بررسی داشت.”
وی در ادامه دلیل اصلی عدم حضورش در شبکه بی بی سی را چنین بیان می کند :” برای کمک به دولت آمریکا در ونزوئلایی کردن ایران، یکی از کاربر‌دهای صفحه‌ی اینستاگرام مسیح علینژاد، ایجاد و تعمیق «گسل های اجتماعی» و تصویربرداری و مدرک سازی از «دعواهای خیابانی ناشی از اختلافات فرهنگی» بوده است. برای ونزوئلای کردن ایران مسیح علینژاد نیاز به اقناع «همه»ی مردم ندارد، برعکس، او دو میلیون «فالوئر» عصبانی لازم دارد که خیال کنند ایرانی‌های با ظاهر مذهبی، مساوی نظام و نتیجتاً عامل تمام بدبختی‌هایشان هستند و تمام ایرانیان بدون ظاهر مذهبی که جز این می‌گویند هم، تحت حمایت مالی نظامند. او لازم دارد که مخاطبانش را خشم‌گین و ناآگاه نگه دارد.
به عبارتی، مسیح علینژاد نیازی ندارد از همه‌ی بحث‌ها و از دید همه «برنده» بیرون بیاید. او تنها نیاز دارد که حضور داشته باشد، صحنه را خالی نکند، و با حمله به مهمانان برنامه‌ها (ترجیحا اگر مثل علیرضا نامور حقیقی باشند و نتوانند دقیق پاسخ اتهام‌ها را بدهند) از اعتبار ایشان استفاده کند و اعتبار خودش را در دنیای نفرت‌آلودی که برای هوادارانش ساخته است، بالا ببرد.
شرکت در مناظره‌های بی‌بی‌سی فارسی برای مخالفین تحریم که هیچگونه دسترسی دیگری به رسانه ندارند کار عاقلانه‌ای نیست. تریبونی که خانم قاضی زاده تعارف می کند، آن قدر دنیا را به مخاطبان بی‌بی‌سی فارسی معوج نشان می‌دهد که استفاده از آن نه تنها برای مخالفین تحریم و فشار اقتصادی علیه ایران سودی (از جهت اقناع افکار عمومی) ندارد، بلکه کاملا مضر است و مخاطبان محدود (اما موثر) فعالان ضد تحریم در توییتر و اینستاگرام را هم گیج می‌کند و دنیای‌شان را به هم می‌ریزد. صد و هشتاد درجه برعکس کارکردی که برای دنیای مخاطبان مسیح علینژاد دارد.”
انتهای پیام/
